W namalowanych około 1825-1830 obrazach zawarł ideowy i estetyczny program malarstwa romantycznego (Masakra na Chios 1824, Egzekucja doży M. Faliero 1826-1827, Śmierć Sardanapala i Grecja ginąca na ruinach Missolungi - oba 1827, Bitwa pod Nancy 1831), a zwłaszcza najbardziej znany obraz Delacroix - Wolność wiodąca lud na barykady "Wolność wiodąca lud na barykady" "Bitwa pod Samosierą" 2.Podać architekturę obiektu oraz autora tych obiektów? "Domek Gotycki" "Pałac w Łazienkach" "Teatr imienia Juliusza Słowackiego w Krakowie" "Łuk triumfalny w Paryżu" Eugène Delacroix - Wolność wiodąca lud na barykady 74. Théodore Géricault - Tratwa Meduzy 75. Caspar David Friedrich – Skały kredowe Rugii 76. William Blake – Przedwieczny 77. Joseph William Turner - Szybkość, para, deszcz 78. Piotr Michałowski – Bitwa pod Samosierrą (wersja z ok. 1837 r.) Perspektywa. W malarstwie jest to umiejętność ukazywania trójwymiarowych przedmiotów na płaszczyźnie, z zachowaniem naturalnych stosunków przestrzennych. linearna; zbieżna ( czołowa, boczna, ukośna, żabia (punkt widzenia położony nisko) i ptasia (punkt widzenia położony wysoko)- Istotą perspektywy jest rzutowanie wszystkich Renesans- malarstwo. Renesans był epoką nowości i innowacji, z łatwością da się to również zauważyć w dziedzinie malarstwa. Malarstwo renesansowe w niczym nie przypominało malarstwa średniowiecznego, przede wszystkim tematem obrazów powstałych w epoce odrodzenia były głównie sprawy świeckie, zaczęto także na większą Każdy kto chociażby trochę interesuje się sztuką powinien odwiedzić Luwr. Najsłynniejszymi dziełami sztuki w muzeum są: Mona Lisa Leonardo da Vinci, Wenus z Milo dzieło Michała Anioła Dying Slave, Wesele w Kanie Galilejskiej, Wolność wiodąca lud na barykady, Madonna w grocie, Przysięga Horacjuszy. . Wolność wiodąca lud na barykadyWolność wiodąca lud na barykadyWolność wiodąca lud na barykady ( fr. La Liberté guidant le peuple) - obraz francuskiego malarza, Eugène Delacroix upamiętniający wydarzenia rewolucji lipcowej wymierzonej przeciwko panowaniu króla Francji, Karola X . Wolność została uosobiona w postaci kobiety trzymającej w jednej ręce trójkolorową flagę , a w drugiej muszkiet wyposażony w bagnet .Obecnie "Wolność wiodąca lud na barykady" jest jednym z najbardziej znanych w kulturze masowej obrazów Delacroix. Historia obrazuDelacroix skończył malować swoje dzieło jesienią 1830 roku. Po raz pierwszy obraz został wystawiony na paryskich salonach w 1831 roku. Delacroix odrzucił normy akademizmu na rzecz założeń malarstwa romantycznego .Postać wolności jest personifikacją Marianne , jednego z symboli narodu francuskiego, alegorią wolności oraz rozumnego myślenia. Marianne nosi na głowie czapkę frygijską , będącą symbolem rewolucji francuskiej z 1789 umieszczeni na obrazie stanowią mieszankę różnych klas społecznych. przedstawiciela klasy wyższej ubranego w wysoki kapelusz, młodego chłopca trzymającego w rękach pistolety reprezentującego klasę pracującą, robotniczą. Postaci namalowane przez Delacroix charakteryzuje determinacja oraz zaangażowanie, które towarzyszyły rewolucjonistom podczas lipcowych walk. WykorzystanieW 1831 roku, rząd francuski kupił obraz za 3 000 franków . Dzieło Delacroix miało ozdobić pałac luksemburski, w którym mieszkał nowy król Francji, potocznie nazywany "królem obywatelem", Ludwik Filip I . Dzieło nie zostało wywieszone w pałacu, przez co obraz następnie został odesłany ciotce Delacroix na przechowanie. Od 1848 obraz był w stałej ekspozycji paryskiego salonu, a w 1874 roku został oddany w ręce muzeum w Luwrze , gdzie wisi do tej pory. Obraz w kulturze masowejObraz Wolność wiodąca lud na barykady został umieszczony na banknocie stu frankowym na początku lat 90. XX wieku . Dzieło Delacroix widnieje także na okładce płyty Viva la Vida or Death and All His Friends , zespołu Coldplay . BibliografiaPool, Phoebe (1969). Delacroix. London: Hamlyn. Prideaux, Tom, etc. (1972). The World of Delacroix. United States: Time Hélene, (1982). La Liberté guidant le peuple de Delacroix. Paris: Editions de la Réunion des Musées Nationaux. Inne hasła zawierające informacje o "Wolność wiodąca lud na barykady": Inne lekcje zawierające informacje o "Wolność wiodąca lud na barykady": źródło: Wikipedia Autoportret Eugène’a Delacroix Eugène Delacroix, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli francuskiego romantyzmu, swoim dziełem oddał hołd rewolucji lipcowej 1830 r. Ale czy rzeczywiście podczas „trzech dni chwały" mieszkańcy Paryża byli tak zjednoczeni, jak ukazał to artysta? Był 25 lipca 1830 r. Król Francji Karol X Burbon przebywał w Château de Saint-Cloud, okazałej rezydencji ok. 5 km na zachód od Paryża. To nie był jednak czas urlopu – król podejmował wówczas niezwykle ważne decyzje. Oficjalnie zasiadał na tronie od blisko pięciu lat (koronacja Karola X odbyła się 29 maja 1825 r. w Reims, choć władał Francją od 16 września 1824 r., dnia śmierci swego brata Ludwika XVIII), a obawiając się powrotu rewolucyjnych nastrojów, postanowił działać szybko i bez skrupułów. Tego upalnego dnia na audiencji u władcy pojawił się prefekt stolicy, który przekonywał Karola X: „Cokolwiek zrobisz, panie, Paryż nie zareaguje". Czas wydawał się dogodny do wprowadzania autorytarnych rządów – nowo wybrana Izba Deputowanych jeszcze się nie zebrała, a jej członkowie wypoczywali poza stolicą. Żar lejący się z nieba miał zatrzymać mieszkańców Paryża w domach. Dlatego już następnego dnia zostały ogłoszone królewskie dekrety, tzw. ordonanse, na mocy których władca rozwiązywał Izbę Deputowanych zdominowaną przez republikańsko-liberalną opozycję, ograniczał prawo wyborcze do najbogatszych posiadaczy ziemskich, przede wszystkim zaś wprowadzał cenzurę prasy. Z jego rozkazu paryska policja zniszczyła prorepublikańskie drukarnie i skonfiskowała gotowe już gazety i ulotki. Wedle... Dostęp do treści jest płatny. Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną. Ponad milion tekstów w jednym miejscu. Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej" ZamówUnikalna oferta Wolność Wiodąca Lud Na Barykady. Wolność Wiodąca Lud Na Barykady, obraz pędzla XIX malarza Euegene’a Delacroix, to jedna z najlepiej rozpoznawalnych wizji artystycznych na świecie, w tym także jedno z tych dzieł, które odbiorcy wiążą nierozerwalnie z kulturalnym nurtem późnego romantyzmu. Motywem konstytuującym całą przedstawioną przez artystę scenę jest bowiem walka narodowo-wyzwoleńcza, jednocząca ludzi wyznających te same ideały. Obraz ten wpisał się bardzo silnie w obecną popkulturę, również dlatego, że swego czasu był obecny na francuskich banknotach. Kontekst polityczny Obraz powstał jesienią 1830 roku, czyli na krótko po zakończonej sukcesem rewolucji lipcowej, jaka odbyła się w Paryżu w ciągu trzech dni. Był to zryw niepodległościowy, poprzez który mieszkańcy stolicy skutecznie zaprotestowali przeciwko zmianom politycznym, których wizja napawała ich niepokojem. Bowiem po zakończeniu wojen napoleońskich, europejskie mocarstwa, na czele z Rosją, zamierzały przywrócić równowagę sił w Europie, sankcjonując poprzez tak zwane Święte Przymierze zasadę legitymizmu, to znaczy przyznając pełnię należnej władzy rodom królewskim, które w wyniku rozlicznych przewrotów rewolucyjnych zostały odsunięte od tronów. W przypadku Francji oznaczało to, że w zapomnienie miałyby pójść zdobycze Wielkiej Rewolucji Francuskiej, władzę objąłby Karol X przywracając porządki absolutyzmu królewskiego. Bezpośrednim impulsem do wyjścia tłumów na ulice było ogłoszenie ordonansów królewskich, które mocno zmieniały zasady życia publicznego, zawieszenie wolności prasy, ograniczenie praw wyborczych. Walczący z oddziałami wojska tłum domagał się, by Francja została republiką, jednak z inicjatywy wpływowych mieszczan zmiany polityczne obrały inny kierunek. Zdecydowano uczynić z państwa francuskiego monarchię konstytucyjną, a osobę nowego króla znaleziono w Ludwiku Filipie Orleańskim. W dalszej perspektywie, nowy rodzaj monarchii przetrwał przez osiemnaście lat, jednak rewolucja sprawiła, że jakikolwiek powrót do restauracji Burbonów nie był już nigdy możliwy. Choć sami Francuzi mieli mieszane uczucia względem tego przewrotu, zryw ten był niewątpliwie niezwykle inspirujący dla pozostałych krajów europejskich, które ucierpiały politycznie po wprowadzeniu zasad proklamowanych przez Święte Przymierze. Kolejne powstania wybuchały w Belgii oraz na ziemiach polskich. Tym sposobem także obraz Delacroix nabrał rysów uniwersalnych, choć w jego warstwie przedstawieniowej dominują odniesienia do samej Francji. Marianna i tłum Centralną postacią obrazu jest Marianne – personifikacja narodowa, uosobienie Wolności. Zachęcającym, a jednocześnie już triumfalnym gestem wznosi nad głową flagę francuską, motywując tłum do podążania do walki w imię ojczyzny, sama także dzierży w drugiej ręce bagnet. Alegoria ta, przedstawiona według ikonologicznych tradycji jako kobieta ubrana w togę, jako postać związana z Francją ma na głowie czapkę frygijską. W ferworze walki jej szata jest już nieco zniszczona, przez co między innymi obnaża jej górną część tułowia. Wokół niej widać uzbrojonych Paryżan różnego wieku i pochodzenia, na jej drodze zaś leżą już ciała poległych. Postać Marianne odnosi się bezpośrednio do Wielkiej Rewolucji Francuskiej, kiedy to sformułowano ideały, w imię których wypowiedziano władzę dotychczasowym monarchom. Symboliczne podążanie za Wolnością jest więc ujęte jako przywiązanie do tego, co zdołano osiągnąć nie tak dawno temu i zapobieżenie temu, by trud rewolucjonistów ze schyłku XVIII wieku poszedł na marne. Edukacja Słynny obraz Eugene'a Delacroix "Wolność wiodąca lud na barykady" został zniszczony przez wandala w mieście Lens na północy Francji. Dzięki szybkiej interwencji policji szkody nie są słynny obraz przedstawia półnagą kobietę trzymającą francuską flagę. Utożsamia ona wolność i prowadzi tłum rewolucjonistów na barykady. Dzieło sztuki wystawiono w Lens, pierwszej filii to muzeum młoda 28 letnia kobieta u dołu słynnego płótna umieściła napis „AE911”. Zdarzenie to zauważył muzealny strażnik zaalarmowany przez zwiedzającego. Sprawczynie przekazano w ręce informują władze muzeum obraz będzie można z łatwością oczyścić. Powróci on na swoje miejsce już niedługo, czytamy na ofertyMateriały promocyjne partnera W czerwcu 1830 roku rozwiązanie Izby Deputowanych oraz ograniczenia wolności prasy wprowadzone przez króla Karola X wzbudzała we Francji ogólne wzburzenie. 27, 28 i 29 lipca w Paryżu maja miejsce zamieszki uliczne. Te trzy dni, które przejdą do historii jako rewolucja lipcowa albo „Trzy Dni Chwały" (Trois Glorieuses) kładą kres panowaniu Karola X. Delacroix widział potyczki w Paryżu i to one zainspirowały go do namalowania Wolności wiodącej lud na barykady. Malarz, Jak zresztą zazwyczaj, pracuje z entuzjazmem i gorączkowo. Korespondencja artysty wskazuje, że obraz był ukończony już w grudniu 183O roku. Dzieło nie spotyka się z uznaniem krytyki. Kobietę uosabiająca wolność niektórzy nazywają „straganiarką". Niemniej Wolność wiodąca lud na barykady zostaje zakupiona przez Ludwika Filipa, nowego króla Francji, z jego prywatnej kiesy za trzy tysiące franków. Następnie obraz trafia jako dar do nowopowstałego Muzeum Luksemburskiego, które wystawia współczesnych artystów. Jednak dzieło Delacroix będzie eksponowane zaledwie kilka tygodni, ponieważ rząd obawia się, że sugestywne wspomnienie zamieszek, które wyniosły go do władzy, może znowu obudzić ducha protestu... Dopiero w 1855 roku podczas Wystawy Światowej publiczność będzie nareszcie mogła podziwiać arcydzieło Delacroix. Sylwetki z pierwszego planu są oddzielone od reszty rewolucjonistów chmurą dymu. Delacroix realistycznie pokazuje ubiory i postaci. Przedstawicielem mieszczaństwa jest mężczyzna w cylindrze, ubrany na czarno. W tłumie, na drugim planie, widać dwurożny kapelusz studenta Politechniki. Chłopiec z prawej strony kobiety symbolizuje paryskie dziecko ulicy, które Wiktor Hugo unieśmiertelni później jako Gawrosza na stronach „Nędzników" (l862 r.). Po lewej stronie mężczyzna z szablą i chłopiec u jego stóp symbolizują lud Paryża. Klęcząca i wpatrująca się w kobietę-wolność to zapewne (poznajemy po chustce) przedstawicielka najniższej klasy społecznej - wieśniaczka. Być może, symbolizuje ona nadzieję nie tylko na polepszenie bytu wieśniaków, ale też ogólnie kobiet. (dlatego artysta użył tu postaci kobiecej) W ten sposób Delacroix stwarza kompozycję o wyraźnie symbolicznym podtekście: cały naród powstaje przeciwko despotyzmowi. Jednak realizm wszystkich postaci kontrastuje z centralna figurą obrazu. Kobieta, która wspina się na szczyt barykady jest bardzo klasyczna, a jej ubiór i poza odnoszą się do wzorców antycznych. Na głowie ma czapkę frygijkę (patrz niżej) Dzięki takiemu zestawieniu Delacroix nadaje epicki wymiar aktualnym wydarzeniom, podkreśla ich historyczna rangę, jak czynili to Géricault (1791-1824) i Gros (1771-1835). Kobieta-Wolność nie jest piękna, bo być wolnym nie zawsze jest pięknie (por. fraszka "Czyżyk w klatce"), ale jest silna i dojrzała, bowiem bycie wolnym wymaga siły i dojrzałości. Możliwe, że kolejne plany obrazu należy też rozumieć, jako symboliczne przedstawienie strugi czasu? Na pierwszym planie dziecko, na drugim jest już studentem. Młodzieniec z lewej strony jest krok przed dojrzałym mężczyzną z szablą w dłoni. Na kolejnym planie, szabla jest już wzniesiona do uderzenia. Mieszczanin z pierwszego planu trzyma broń w dłoni, na drugim zaś, już przeładowywuje ją, gotowy do strzału... W tym kontekście, być może zasnuta dymem na dalekim planie katedra Notre-Dame ma symbolizować ostateczne odejście w przeszłość cieni katolickiego średniowiecza. Broń uzywaną przez rewolucjonistów opisuje Emil Zola w "Nędznikach" rozdz. pt. "Gavroche": "... naraz spostrzegł na wystawie sklepu ze starzyzną stary pistolet (...) i porywając pistolet wziął nogi za pas (...) To mały Gavroche szedł na wojnę. Na bulwarze zauważył, że pistolet nie ma kurka. (...) Byli jako tako uzbrojeni (...) Enjolras miał dwururkę myśliwską, Combeferre - karabin gwardii narodowej, oznaczony numerem pułku, a spod jego rozpiętego surdutu widac było dwa pistolety tkwiące za pasem. Jan Prouvaire - zwykły karabinek, Courfeyrac wywijał laską z osadzonym na niej sztyletem, Feuilly z gołą szablą w garści, kroczył na czele i krzyczał: "Niech żyje Polska!". Szli z bulwaru Morland, bez krawató, bez kapeluszy, przemoczeni od deszczu, z błyskawicą w oczach." UWAGA! Potrzebuję informacji: 1. na temat 2 leżących postaci, 2. dlaczego każda z nich ma jedną stopę nagą, - jeden z czytelników zasugerował, że ma to związek z jakimś masońskim rytuałem - nie podając jednak konkretów... Enkidu napisał konkretniej: W sprawie pierwszego planu obrazu Delacroix .... Mamy tam roznegliżowaną kobietę, zapewne ofiarę gwałtu, żołnierze po prawej to jej gwałciciele, jeden ma niedopięty rozporek i rozchełstaną koszulę. Może to symbolizować gwałty zadane Francji przez żołdaków. Tu zapewne mundur jest istotny może należy do żołnierzy szczególnie nielubianych formacji. W każdym razie gwałcicielom nie uszło na sucho, zostali ubici na miejscu. 3. wszelkich innych ciekawostek. A o tym, jak ważne są szczegóły, ile można opisać jeszcze, niech zaświadczy poniższy tekst, tyczący się czapki na głowie kobiety-wolności: spiczasta czapka, okragła, bez daszka, zazwyczaj z czerwonego sukna, z opadającym szpicem, nakrycie głowy używane w starożytnosci, na Wschodzie. wg. mit. gr. czapka amazonek we Frygii, stad nazwa. Czapka wyzwoleńców w starożytnym Rzymie, urzedników bizantyjskich i dożów weneckich, także galerników w przedrewolucyjnej Francji. fr. bonnet rouge - czerwona czapka w 1790 postawiono przed sądem wojennym zołnierzy z garnizonu w Nancy, ostre wyroki za bunt przeciwko niesprawiedliwemu traktowaniu. Zwolnieni po amnestii w kwietniu 1792 przybyli do Paryża w czerwonych czapkach galerników, które stały sie emblematem Rewolucji Francuskiej (czapka wolności) W 2 miesiące póżniej król w Tuileriach, zgodził się włożych czapkę frygijską na głowę Pomyślcie - jeśli tyle można napisać, o jednej "głupiej" czapce, to ile można napisać o symbolice całego obrazu?!

wolność wiodąca lud na barykady światłocień